Τετάρτη 11 Οκτωβρίου 2017

Τυφλοί οδηγούν τυφλούς!

Ορθόδοξος Τύπος Εφημερίδα
Γράφει ο κ. Νικόλαος Παντελόπουλος
ΟΧΙ ΕΙΣ ΤΑΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΙΣ! ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ «ΑΝΤΙ-ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ»
Τι σημαίνει «όχι εις τας αποτειχίσεις»; Τι εστί αποτείχιση;
Έχει το απόλυτο δικαίωμα να μη ενστερνίζεται ο εν λόγω αρχιμανδρίτης την στάση της διακοπής εκκλησιαστικής κοινωνίας με όσους θεωρεί και ο ίδιος ως αιρετικούς. Προσωπικά έχω και εγώ τις διαφωνίες μου, όχι όμως για τους λόγους που ποιητικά-ρομαντικά μας περιγράφει ο εν λόγω «ιεροκήρυκας». Η Εκκλησία και οι άγιοι δεν περιμένουν από εμάς. Είμαστε ήδη πολύ μακριά της δικαιοσύνης τους. Ο λόγος που δεν θα συνιστούσα μία τακτική τέτοια είναι επειδή είμαστε πολύ, μα πάρα πολύ μικροί, σμικρότατοι, για τέτοιες παλικαριές. Ναι, είμαστε ανίκανοι. Δεν έχουμε ούτε φωτισμό ούτε εμπειρία θεώσεως. Καταπιανόμαστε με τα εγχειρίδια της θεολογίας, των ιερών κανόνων, την εκκλησιαστική ιστορία και τα συναξάρια, για να υποθέσουμε μέσα στο σκοτάδι που βρισκόμαστε τι πρέπει να κάνουμε. Οπότε, όταν βγουν ορισμένοι σήμερα να «παριστάνουν» τους αγίους πατέρες, εκείνους δηλαδή που δεν φοβόντουσαν τρομερούς τυράννους και τα βασανιστήρια τους, και όχι «παππούληδες» σαν τον Πατριάρχη μας, είναι το ολιγότερο ΦΑΙΔΡΟ! Γνωρίζοντας ότι το κράτος και οι νόμοι του θα προστατεύσουν τουλάχιστον την σωματική τους ακεραιότητα, το παίζουν γενναίοι; Περιμένουν στέφανα για την παλικαριά τους;…
Μετά τι αποτείχιση να κάνουμε; Μήπως είμαστε «εκκλησιοποιημένοι»; Μήπως είμαστε ταγμένοι στο Σώμα της Εκκλησίας ως τακτικά και άνευ κωλυμάτων κοινωνούντες; Άμα ζούσαμε στον 3ο αιώνα σε ποιά τάξη θα μας έβαζαν οι άγιοι πατέρες; Στους φωτισμένους, στους κατηχούμενους η στους προσκλαίοντες; Τι ασυμμετρία υπάρχει; Και το παίζουμε πατερικοί; Τι γράφει ο ΣΤ’ Κανόνας της Β’ Οικουμενικής; Ελέγχονται πρώτα οι κατηγορούντες, και εάν αποκαλυφθεί έστω ένα μεμπτό, έστω και ένα προσωρινό επιτίμιο, αμέσως απορρίπτεται η κατηγορία και αθωώνεται ο κατηγορούμενος. Γιατί; Διότι καταντάει το πράγμα θέατρο και φαρισαϊσμός. Τουτέστι, ο τυφλός και βρώμικος κατηγορεί τον τυφλό και βρώμικο. Έτσι αποκαλεί ο Χριστός τους φαρισαίους.
Στον αιώνα μας ο καθένας μας λόγω της εκπαίδευσης είναι πάπας! Μεγαλώσαμε με τα μπράβο!!! Ποιός δεν έχει γευτεί την γλύκα στο να δοκιμάσει να μιλήσει η να αλλάξει γνώμη κάποιου σήμερα, ακόμη με επιχειρήματα; Μιλάμε και περπατάμε σε καρφιά μη θίξουμε μη …. Η νεωτερική παιδεία παράγει ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ και ΠΑΠΕΣ. Να γιατί οι ΓΟΧ είναι χωρισμένοι μεταξύ τους και γιατί αμέσως μετά την πρόσφατη αποτείχιση τινών θεολόγων στην Θεσσαλονίκη και αγιορειτών κατέληξαν σε ασυμφωνία. Θα καταντήσουμε θέατρο διασκεδαστικό μπροστά στους αιρετικούς και ναι, στους φιλενωτικούς συγκρητιστικούς οικουμενιστές. Γιατί; Επειδή πρώτο βάζουμε το δόγμα και μετά την κοινωνία και την αγάπη, ενώ στην Εκκλησία όλα πρέπει να ενεργούν ταυτόχρονα. Η Εκκλησία δεν είναι κοινωνία ομοϊδεατών και μόνο. Τι λέει; «Πρώτον καταλλάγηθι τοις σε λυπούσι. Έπειτα θαρρών μυστικήν βρώσιν φάγε». Όχι. Αντί αυτού θα καταντήσουμε οι μεν να είναι πατερικότεροι  των άλλων, βασιλικότεροι του βασιλέως και ορθοδοξότεροι και από τους αγίους ακόμη!
Εκείνο που δεν γνωρίζουμε και δεν θέλουμε να παραδεχτούμε είναι ότι στην εποχή των μεγάλων πατέρων, οι άνθρωποι αυτοί ήσαν θεοφόροι, ενώ εμείς άλλο πνεύμα μας κυριεύει, και δύσκολα γνωρίζουμε ποιά είναι τα «δικαιώματα» του Κυρίου. Το ότι η αποτείχιση δεν επιτρέπεται όμως είναι αστείο, αστήριχτο και να πω προσβλητικό στους αγίους. Οι άγιοι πατέρες δεν περίμεναν Οικουμενικές συνόδους, αλλά αύθις εξ αρχής με την πρώτη καταδίκαζαν την αίρεση, απέκλειαν τα ονόματα αυτών από τα δίπτυχα όπως ο Κύριλλος Αλεξανδρείας, αφού έστειλε τα 12 κεφάλαια στον Νεστόριο. Τι ασπόνδυλες ιδέες είναι αυτές; Ακόμη και στην σύγχρονη εποχή μας, ο Όσιος Παΐσιος, και Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς αποτειχίστηκαν προς καιρό. Τι άρα; Λάθος έκαναν; Οπότε τι πράγματα μας γράφει ο «ιεροκήρυκας». Οι πατέρες αμέσως που θα διαπίστωναν διαστροφή του δόγματος από αιρετίζοντα διέκοπταν την εν Χριστώ κοινωνία μαζί του, εφόσον επέμενε στην διαστροφή (βλ. 12 κεφάλαια Κυρίλλου). Δεν περίμεναν ούτε συνόδους ούτε δημοκρατικά μέσα να διαπιστώσουν εάν ο τάδε είναι αιρετικός. Είναι σαν να λέμε ότι ο Πέτρος έπρεπε να υπομένει την συνοδική καταδίκη του Σίμωνα Μάγου! Η ότι ο Παύλος θα περίμενε να αποφανθεί η τοπική Εκκλησία εάν κάποιοι ξέφευγαν στο δόγμα. Εδώ μας έγραψε, καν άγγελος εξ ουρανού! Ούτε κοινωνούσαν μαζί τους ούτε και τα μυστήριά τους δέχονταν. Αυτή είναι η αλήθεια. Ότι κατέφευγαν σε συνοδικά όργανα ήταν, για να εξασφαλίσουν το δόγμα και την ακεραιότητα της πίστεως και της ενότητας της Εκκλησίας. Το ότι ύστερα αρχίσαμε να ερμηνεύουμε «δυνάμει» η «ενεργεία» αυτά είναι για εμάς τους τυφλούς που δεν έχουμε ιδέα από φώτιση, και επειδή δεν έχουμε διάκριση, να μη προτρέχουμε. Δεν ήταν αυτά για τους αγίους. Λέτε το Άγιο Πνεύμα να τους έλεγε μείνετε με αιρετικούς αρχιερείς μέχρι να γίνει «σύνοδος»; Ενδιαφέρεται ο Θεός για ανθρώπινους συνοδικούς θεσμούς; Οι άγιοι δεν είχαν ανάγκη συνόδους. Έβλεπαν την διαστρέβλωση, και την δαιμονική ενέργεια των αιρετικών. Η ζωή τους και η στάση τους ήταν μία καθαρή διαλεκτική με τον κόσμο, γιατί δεν ήσαν εκ του κόσμου τούτου.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Απλά ότι σήμερα οι άγιοι είναι κρυμμένοι, και η Εκκλησία βρίσκεται σε εξορία στην έρημο. Εμείς βρισκόμαστε σε σκάφος, το οποίο πέφτει στα βράχια, και ο ένας πάει να βγάλει το μάτι του άλλου. Και κανένας δεν προβληματίζεται, και όλοι δίκαιο έχουν. Όλοι φωτισμένοι και θεούμενοι, και θεολόγοι άριστοι!
Φαίνεται λοιπόν ότι έχουμε χάσει τον μπούσουλα, ο καθένας εξ άμβωνος γράφει τα δικά του, και τυφλοί οδηγούν τους τυφλούς με τρόπο μάλιστα φαρισαϊκό. Το βλέπει ο άπιστος κόσμος και γι’ αυτό τρέχει κόντρα. Το βλέπουν τα παιδιά μας, και τρομάζουμε να τα κρατήσουμε στην Εκκλησία. Ποιοί, εμείς που τους διώχνουμε με τον τρόπο μας.
Μετά συζητάμε για αποτείχιση τη στιγμή που δεν έχουμε θεία εντολή και κοινωνία με το Άγιο Πνεύμα,  όπως ακριβώς εννοεί ο Συμεών ο Νέος Θεολόγος, και όχι η σχολαστική ηθική θεολογία των σύγχρονων Ρώσων (πχ. Σμέμαν και άλλοι)! Όταν δεν είμαστε οργανικά στο σώμα της Εκκλησίας με την αγιοπατερική έννοια. Ελπίζουμε τα ανέλπιστα, ότι η οποιαδήποτε πράξη δική μας συμβάλλει υπέρ της Εκκλησίας. Τι πιο φαιδρό, τι πιο τραγικό! Εμείς που με το ζόρι στεκόμαστε να στερεώσουμε την πίστη; Πάει; Ζούμε τα έσχατα. Οι ορατή εκκλησία κατάντησε ένα ρασιοναλιστικό σύστημα δυστυχώς όπως και η αρχαία εποχή που ενώ ο Καϊάφας «προφήτευσε» καταδίκασε τον Θεάνθρωπο στον σταυρικό θάνατο. Ποιός Ιούδας και ποιοί σταυρωτές;
Το θέμα που έχουμε εδώ και δυόμιση αιώνες ΔΕΝ είναι ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ! ΞΥΠΝΗΣΤΕ! Είναι η ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ. Έχει διεισδύσει παντού και στους εκλεκτούς ακόμη, και εγώ μαζί που γράφω αυτά τα πενιχρά λόγια, δεν έχει αφήσει άθικτους εκτός μόνο τους αγίους. Ο Οικουμενισμός δεν είναι παρά ένα σύμπτωμα. Εισήλθε ο δυτικός κόσμος στην νεωτερικότητα, μαζί και εμείς σαν έθνος συμπορευθήκαμε με τον κόσμο. Ακόμη χειρότερο, εμείς οι λεγόμενοι ορθόδοξοι, λαϊκοί και κληρικοί και μεγαλόσχημοι, δεν ξέρουμε πως να αντιδράσουμε: α) Πλήρη αντίδραση; Αδελφοί, κλείστε το ρεύμα. Θα γίνουμε καρικατού­­­ρες του παρελθόντος και όχι αυθεντικά τέκνα της Εκκλησίας των Αγίων. β) Συμπόρευση; Πάμε ευθεία γραμμή για την αίρεση. γ) Πρόσληψη; Ναι, αλλά πως; Ποιό είναι το μέτρο; Τι θα έκαναν οι Βασίλειοι και οι Γρηγόριοι; Δεν ξέρουμε, μόνο υποθέτουμε με ένα φόβο σχιζοφρενικό. Ζούμε την σχιζοφρένεια της διπλής ταυτότητας στην εποχή μας. Ζούμε στον αιώνα των ΒΙΒΛΙΩΝ και των εντύπων, ενώ οι άγιοι των προγενεστέρων εποχών ούτε και Αγία Γραφή δεν είχαν σπίτι τους, διότι δεν υπήρχε τύπος. Ένα βιβλίο στοίχιζε ένα κοπάδι πρόβατα και ατελείωτες ώρες στα σκριπτόρια. Τους καθοδηγούσε ο αυτός ο Ιησούς Χριστός.
Ας σταματήσουμε εμείς τα νήπια τα άλογα να παίζουμε «εν ου παιχτοίς»! Όσοι έχουν νουν Θεού ας προβάλουν λύσεις και όχι κατακρίσεις. Ας περιμένουμε να αποφανθούν ζωντανά μέλη της Εκκλησίας και όχι δόκτορες του συστήματος!
Πως θα αντιμετωπίσουμε την πρόκληση και την ευκαιρία των καιρών; Μη την τήρηση των θείων εντολών. Δεν υπάρχει άλλη απάντηση. Οι εντολές υπερβαίνουν εποχές και χρόνους και μόδες. Άμα αυτό είναι το κριτήριο, φτιάχνουμε ένα δικό μας ορθόδοξο οικουμενισμό, όπως τουλάχιστον το οραματιζόταν και ο π. Γεώργιος Φλορώφσκυ. Αυτά καλύτερα να λέγουν και να γράφουν οι δόκτορες στον Πατριάρχη μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: